پلیمرها ترکیبات یا درشت مولکول هایی متشکل از واحدهای ساختاری بسیاری هستند که به صورت پیوسته تکرار می شوند و از طریق فرآیند پلیمریزاسیون ساخته شده اند. اصطلاح پلیمر از کلمه ی یونانی πολύς (پُلُوس، به معنای زیاد) و μέρος (مِروس به معنای بخش ها) مشتق شده است و به ساختار مولکولی اشاره دارد که متشکل از واحدهایی است که چندین بار تکرار می شوند. به این ترتیب ویژگیهای مثل جرم مولکولی نسبی بالا و خواص درخور توجهی از خود نشان می دهند. واحدهای تشکیل دهنده ی مشتق پلیمری در حقیقت از مولکول های با جرم مولکولی نسبی پایین هستند. این اصطلاح علی رغم تعریف جداگانه ی سازمان آیوپاک نوین (IUPAC) در سال 1833 توسط Jöns Jacob Berzelius ابداع شد. پلیمرها در زمینه ی بیوفیزیک و علم درشت مولکول ها و علم پلیمرها (که شامل علوم شیمی پلیمرها و فیزیک پلیمرها بوده) مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند.